Επειδή φέτος ζούμε την εκατονταετία της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και ξέρουμε ότι αυτό αποτελεί επίτευγμα από μόνο του αφού καταφέραμε να μην ξεχάσουμε μια γενοκτονία που δεν ζήσαμε οι ίδιοι, ενώ οι γενοκτόνοι θεωρούσαν ότι δεν θα μείνει κανένας για να υπερασπισθεί την μνήμη της γενοκτονίας μετά τον θάνατο των επιζώντων. Τα θύματα και οι Δίκαιοι απέδειξαν ότι ήταν λανθασμένος και απλοϊκός αυτός ο ισχυρισμός χάρη στο εποικοδομητικό τους έργο. Έτσι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί πια παράδειγμα αντίστασης προς μίμηση ενάντια στη βαρβαρότητα και άλλες γενοκτονίες ή μάλλον μαχητές υπέρ της αναγνώρισής της. Είμαστε λοιπόν ικανοί με τον ανάλογο τρόπο που έκαναν οι Αρμένιοι για την 9 Δεκεμβρίου την πρόταση της ημέρας για τη μνήμη και την αξιοπρέπεια των θυμάτων των γενοκτονιών, η οποία έγινε αποδεκτή από τα Ηνωμένα Έθνη μετά την ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση, να προτείνουμε την έναρξη των εργασιών για την καθιέρωση των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Διότι μετά τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών το 2007, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο επόμενο στάδιο και αυτό να προταθεί από την Ελλάδα λόγω της επετείου της εκατονταετίας της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.