Όλοι οι παραπόταμοι του Χρόνου
πήγαιναν στον ποταμό της ελευθερίας
γιατί ήξεραν ότι δεν υπάρχει
άλλος τρόπος ν’ αγγίξουν τη θάλασσα.
Είχαν δημιουργήσει ένα βαθύ δίκτυο
για να υπάρχει ένας ολιστικός στοχασμός.
Έτσι λειτουργούσαν ως βοήθεια
της βοήθειας.
Αγαπούσαν τον ποταμό
που μπορούσε ν’ αγαπάει
την ίδια τη θάλασσα
και να ξεχειλίσει
μέσα της
χωρίς ποτέ
να υπολογίσει το κόστος
αφού είναι το καθήκον του.
Και με αυτόν τον τρόπο
έδειχνε σε όλους
το παράδειγμα .
Ήταν η ψυχή
που δεχόταν μέσα της
όλες τις ψυχές
για να βρουν
τον Παράδεισο.