Το 1973, το Μαρόκο χάρη στην Πράξη Νούμερο 1.73.211 καθιέρωσε τα όρια των χωρικών υδάτων του και της αποκλειστικής ζώνης αλιείας του. Με το Άρθρο 1 αυτές εκτείνονται μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια. Αναφορικά με το Άρθρο 2, διευκρινίζεται ότι εν απουσία μίας συμφωνίας σε περίπτωση επικάλυψης τα χωρικά ύδατα δεν πρέπει να εκτείνονται πέρα από την μέση γραμμή. Το 1975 με το Διάταγμα Νούμερο 2.75.311 ορίζει χάρη στο μοναδικό του άρθρο τις γραμμές βάσεων στην Ατλαντική Ακτή. Το 1976, υπέγραψε μία σύμβαση σχετικά με την κατάρτιση των συνόρων του Κράτους με την Ισλαμική Δημοκρατία της Μαυριτανίας μετά τη συμβουλευτική γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης για τη Σαχάρα. Στο Άρθρο II, διευκρινίζεται ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας αποτελείται στον 24ο παράλληλο Βορρά. Τέλος με τη βοήθεια της Πράξης 1.81 του Δεκεμβρίου 1980 το Μαρόκο ανακηρύσσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του που εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια. Χάρη σε αυτά τα στοιχεία το Μαρόκο έχει κυριαρχικά δικαιώματα με σκοπό την διερεύνηση και την εκμετάλλευση των θαλάσσιων πηγών αλλά και για να χρησιμοποιήσει τον Ωκεανό προκειμένου να τοποθετήσει εκεί τεχνητά νησιά, εγκαταστάσεις και δομές.