Το φωσφορικό του Μαρόκο δεν είναι μόνο ένα θέμα φυσικών πόρων αλλά ένα πραγματικό θαύμα μέσα στην έρημο που επιτρέπει στου κατοίκους να ζουν ελεύθεροι χωρίς να έχουν εξάρτηση. Η μαροκινή έρημος θα μπορούσε να ήταν άδεια από αυτόν τον πλούτο. Θα μπορούσε να μείνει άγνωστη χωρίς την ανακάλυψη του εικοστού αιώνα. Το δεύτερο στρώμα φωσφορικού που βρίσκεται πιο βαθιά θα μπορούσε να είχε μείνει στη λήθη. Το Μαρόκο θα μπορούσε να είχε χάσει αυτόν τον φυσικό πόρο. Αντιθέτως όλες οι προσπάθειες έχουν γίνει για την αξιοποίησή του. Και τώρα το Μαρόκο ετοιμάζεται να κάνει το επόμενο βήμα κι όχι πια να πουλάει αυτή την πρώτη ύλη αλλά να την ενσωματώσει στην παραγωγή λιπάσματος που επιτρέπει να έχει μια αξία προστιθέμενη. Είναι στην ίδια κατεύθυνση που πηγαίνει και η δημιουργία του Ατλαντικού Λιμανιού αφού αυτό το τελευταίο θα επιτρέπει στα πλοία φόρτωσης να λειτουργούν καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς ξεπερνώντας το εμπόδιο του Ατλαντικού Ωκεανού και της κακοκαιρίας. Το φωσφορικό επιτρέπει έτσι την ανάπτυξη των Επαρχιών του Νότου δημιουργώντας υποδομές που είναι ορατές στην Dakhla και στην Laàyoune. Έτσι το φωσφορικό αποτελεί μέσο απελευθέρωσης και όχι μόνο ανάπτυξης.