Για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο απαραίτητα είναι τα λαογραφικά μουσεία πρέπει να απομακρυνθεί από την πηγή της παράδοσης χρονοχρονικά, διότι με αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτει την σπανιότητά της. Αυτή η διαδικασία σου επιτρέπει να επικεντρωθείς στην ουσία, επειδή δεν καλύπτεται πια από τις λεπτομέρειες. Αυτός που ζει στην όαση πρέπει να πάει στην έρημο για να καταλάβει την αξία της. Έτσι τα λαογραφικά μουσεία αποτελούν σημεία συσσώρευσης της μνημοσύνης σ’ ένα κόσμο που σβήνεται μέσω της λήθης της κοινωνίας. Είναι λοιπόν κόμβοι της Ανθρωπότητας κι όχι ερείπια του παρελθόντος, διότι είναι γέφυρες του χρόνου που χτίζονται χάρη στη μνημοσύνη των ανθρώπων, η οποία κάνει ζωντανή αναπαράσταση της άλλης ζωής που είναι πια αλλού. Με αυτόν τον τρόπο τα λαογραφικά μουσεία γίνονται σημεία αναφοράς για εποχές που θα είχαμε ξεχάσει δίχως την παρέμβασή τους, δίχως την αντίληψη του κινδύνου της απώλειας. Κατά συνέπεια έχουμε μέσα τους πλεξούδες του χρόνου που ποτέ δεν ξεχνούν την αλήθεια της πράξης, αφού αυτή άλλαξε το παρελθόν και δημιούργησε το μέλλον. Τα λαογραφικά μουσεία είναι η τελεολογία της οντολογίας της ιστορίας του λαού, διότι σε αυτά καταγράφονται τα γεγονότα που δημιούργησαν πάχος χρόνου για να ζήσει η ανθρωπιά των ανθρώπων.