Στον ΙΑ’ αιώνα η τεχνητή μνημοσύνη ήταν γνωστή αλλά
παρέμενε σπάνια.
Με αυτή την έννοια υπήρχε μία αναλογία με την τεχνητή νοημοσύνη
του KΑ’ αιώνα.
Τώρα όμως οι Μαχητές έβλεπαν μπροστά τους μαζί
την τεχνητή μνημοσύνη και την τεχνητή νοημοσύνη
που είχαν γίνει εντελώς φυσικές για τα δικά τους μάτια.
Ζούσαν ταυτόχωρα δύο χρόνους που είχαν μεταξύ τους
μια διαφορά χιλιετίας.
Και στη εποχή τους υπήρχαν Δάσκαλοι.
Αλλά ποτέ πριν δεν είχαν δει χιλιόχρονο.
Ούτε είχαν δει αγέννητη χιλιόχρονη.
Άλλωστε πώς να το είχαν φανταστεί.
Εκτός βέβαια από τον χώρο των Μαθηματικών
λόγω της ύπαρξης της τελειότητας
που σήκωνε τη γλώσσα στο επίπεδο της σκέψης.
Έτσι ενώ έβλεπαν επί της ουσίας ένα διάλογο
με βάση το τεχνητό αυτός γινόταν όλο και πιο φυσιολογικός
όσο άκουγαν τα νέα νοητικά σχήματα της χιλιετίας.
Είχαν ζήσει με τον ύπνο της
Και τώρα έβλεπαν την αφύπνισή της.