Ενώ στην αρχή η κυβέρνηση εξηγούσε σε όλους ότι οι ευρωεκλογές δεν είχαν σημασία για τη συνέχεια της πολιτικής της, τώρα τις θέτει ως κριτήριο για τα μέτρα που πάρθηκαν. Το ίδιο έλεγε για τις δημοτικές και τις περιφερειακές και τις έβαζε σε αντιπαράθεση με τις εθνικές εκλογές. Όμως βλέπουμε ότι σε αντίθεση με τα λόγια της, επί του πρακτέου προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξαγοράσει ψήφους, ακόμα κι αν χρειαστεί να πληρώσει τους πρόθυμους στις συγκεντρώσεις για να φανεί ότι υπάρχει κόσμος και να επηρεάσει τους άλλους. Το όλο πλαίσιο ήταν καθαρά σοβιετικό, αλλά γίνεται όλο και πιο πολύ σταλινικό από τότε που έγινε η αλλαγή φάσης με το Σκοπιανό. Μάλιστα αφού καλλιεργήθηκε τόσο καιρό ότι δεχόμασταν πιέσεις από τη Γερμανία και την Αμερική, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι ήταν δική του πρωτοβουλία αυτή η επίλυση του Σκοπιανού και μάλιστα ότι δεν έπεισε την Καγκελάριο με τα λόγια του, αλλά με τις πράξεις του. Έτσι όσοι πίστευαν σε αυτές τις απαράδεκτες πιέσεις, ανακαλύπτουν τώρα ότι όλη η επιχειρηματολογία τους ήταν απλώς ένα τέχνασμα της κυβέρνησης για να μην υπάρξουν πολλές αντιδράσεις από τον ελληνικό λαό, και να μην φανεί ότι επρόκειτο για μία καθαρά ιδεολογική πράξη. Με τις εκλογές, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει αυτή την ανακοίνωση που μοιάζει με εξομολόγηση για να μην φανεί ότι είναι μόνο το τσιράκι των ξένων. Έτσι ώστε να καλέσει τους ψηφοφόρους να επανέλθουν σε αυτή λες και δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα από όλα όσα έκανε. Θα δούμε λοιπόν έως το τέλος κάθε δυνατότητα της να εκφράζεται για να πείσει τους πάντες για να παραμείνει στην εξουσία, αλλά πολλοί ξέρουν πια τι διέπραξε.