Όλοι μιλούν για τη συνεργασία λες και είναι η πανάκεια, ενώ ξεχνούν τις ιδιότητες της συνέργειας. Το θεμελιακό πρόβλημα της συνεργασίας είναι ο πλεονασμός των πόρων και η επικάλυψη των δράσεων, διότι είναι σπάνιος ο επιμερισμός αλλά ακόμα και όταν αυτός υπάρχει πρέπει να υπάρχει μία ειδική διαχείριση των σχέσεων, αφού αυτές είναι πάντα περισσότερες από τα άτομα μόλις αυτά ξεπερνούν το τρία. Με άλλα λόγια στη συνεργασία υπάρχουν φθορές και αυτές τις έχει επισημάνει ο Klausewitz στο πλαίσιο του πολέμου. Έτσι στην πολεμολογία η ανάδειξη και η αξιοποίηση των φθορών θα είναι μεγάλης σημασίας στην αντιπαράθεση με έναν αντίπαλο ή εχθρό. Μάλιστα είναι αυτή η ιδιότητα που έχει επιπτώσεις και στην εφοδιαστική αλυσίδα. Όλα αυτά τα βλέπουμε εντός των συλλόγων αλλά βέβαια και στις ομοσπονδίες. Είναι λοιπόν σημαντικό ειδικά στο πεδίο δράσης της στρατηγικής διαχείρισης να αξιοποιηθεί η έννοια της συνέργειας που λειτουργεί υπερπροσθετικά, διότι εκμεταλλεύεται τη συμπληρωματικότητα χωρίς να μειώνει τον βαθμό ελευθερίας του καθενός από τη στιγμή που δεν εμποδίζει τους άλλους και ενεργοποιεί καταλυτικά τη δράση των άλλων. Με αυτή την έννοια η συνέργεια είναι ανώτερη της συνεργασίας, διότι είναι πιο αποτελεσματική αλλά και πιο ανθεκτική επειδή όχι μόνο διαχειρίζεται καλύτερα την έννοια της ομάδας, αλλά αντέχει καλύτερα σε εξωτερικές επιθέσεις.