Από το παράθυρο είδε το χρώμα του πύργου ελέγχου.
Μπλε αλλά φωτονικό.
Κι έλαμπε μέσα στη νύχτα.
Αυτός ο πύργος στο κέντρο της σκακιέρας
θα έδινε το σήμα για την επιστροφή στην Ελλάδα.
Κανένας άλλος.
Η εμβέλεια του Αρχιμήδη ήταν ορατή παντού.
Ποιος όμως έβλεπε ότι ήταν ένας χαμαιλέοντας;
Εκτός από τον άνθρωπο της Αναγέννησης
τον Leonardo Da Vinci…
Ποιος θυμόταν ότι και αυτός αντιστάθηκε
με το μυαλό του σε φάση πολιορκίας;
Οι Χαμαιλέοντες δεν ήταν μόνο
πηγάδια γνώσης ή φάροι νοημοσύνης.
Ήταν ταυτόχρονα και Υπηρέτες της Ανθρωπότητας,
Ακόμα κι αν αυτή η έκφραση φαινόταν
παλαιομοδίτικη, ακόμα κι αν ήταν επίμονοι
για να σώσουν κι αυτούς
που δεν το ήθελαν.
Οι ήρωες πάλευαν σαν τους Έλληνες,
οι Χαμαιλέοντες πολεμούσαν σαν τους Υπηρέτες.
Δεν είχαν άλλο λόγο ύπαρξης.
Και ο αγώνας τους ενάντια στις γενοκτονίες
άνηκε στην τελεολογία τους.
Προετοιμασία για την απογείωση.
Ο πύργος έδωσε την άδεια.