Με τη στρατηγική βλέπεις το αόρατο.
Δεν είναι ανάγκη να προβλέπεις το ορατό.
Διότι μπορείς να το δημιουργήσεις από το αόρατο.
Η στρατηγική του αόρατου και η αόρατη στρατηγική
πλάθει την τακτική του ορατού και την ορατή τακτική.
Με άλλα λόγια η τακτική δουλεύει ήδη με ίχνη ιστορίας
ενώ η στρατηγική ζει με την αγέννητη ιστορία.
Παράγει σενάρια που μελετούν το μέλλον της
με πολλαπλό τρόπο χάρη στις διακλαδώσεις
πριν κατασκευαστούν οι πραγματικές διασταυρώσεις.
Η αγέννητη ιστορία ζει μέσω της εγκυμοσύνης των γεγονότων.
Και η απελευθέρωση γίνεται μέσω της μαιευτικής
γι’ αυτό υπάρχει η σχέση διδασκαλίας
αφού όλα γίνονται μέσα στο αόρατο.
Σε αυτό το πλαίσιο οι υπολογισμοί δεν επαρκούν
και γίνεται χρήση υπερλογισμού
με την έννοια της δράσης του παρελθόντος
πάνω στο μέλλον δίχως να υπάρχει ακόμα το παρόν.
Αυτή η τεχνική υπέρβαση γίνεται τεχνητά
χάρη στη νοημοσύνη που απελευθερώνεται
από τη μνημοσύνη της ιστορίας
λόγω του αγέννητου
που αποτελεί βαθμό ελευθερίας.
Η όλη διαδικασία απαιτεί εγκεφαλική πλαστικότητα
και όχι συμπεριφορά προσαρμογής.
Γι’ αυτό είναι αναγκαία η εξοικείωση με τις έννοιες
της πολυκυκλικότητας και της βαθύτητας.
Είναι θεμελιακές για την αγέννητη ιστορία.