– Μ’ αρέσουν οι ζωγραφιές σας…
– Χαίρομαι, δεν ήξερα ότι…
– Όχι, όχι, οι δικές μου είναι χωρίς πινέλα.
– Είστε πιο κοντά στη γλυπτική τότε…
– Κατά κάποιο τρόπο.
– Τι σας αρέσει;
– Η ειλικρίνεια του βλέμματος σας.
– Άλλοι βλέπουν μόνο το χέρι μου.
– Το χέρι δεν βλέπει… Πλάθει με το βλέμμα.
– Έχετε δίκιο. Καταλαβαίνω ότι ξέρετε από τέχνες.
– Αγαπώ την αλήθεια και τις ομορφιές.
– Μ’ αρέσει ο ενικός και ο πληθυντικός σας.
– Άλλοι τα μπερδεύουν. Χαίρομαι που συμφωνούμε.
– Θα έχετε κάνει και εσείς πολλά έργα…
– Δεν τα μετρώ… Μόνο ο υπηρέτης μου το κάνει…
– Μακάρι να είχα τον ίδιο.
– Μην το λέτε, χωρίς φόβο δεν κάνει τίποτα.
– Δηλαδή;
– Η μάλλον δεν σταματά να μιλά…
– Όχι τότε να μου λείπει.
– Έχει όμως και τα καλά του δεν μπορώ να πω.
– Μιλάτε αινιγματικά.
– Απλώς επειδή δεν βλέπετε τους πίνακες μου.
– Αν δεν βλέπετε τους δικούς μου, σίγουρα θα ήμουν πιο αινιγματικός.
– Εργάζεσθε την ημέρα, προτιμώ τη νύχτα.
– Δεν χρειάζεστε φως.
– Όχι πολύ, ίσα ίσα για να φαίνεται.
– Τι;
– Αυτό που ζωγραφίζεται.