Στο Νεκροταφείο της Νέας Υόρκης. Οι ίδιοι.

Σοφία

Είναι στο Block 101. Αυτά δείχνουν τα στοιχεία. Εκεί βρίσκεται ο τάφος του Lemkin.

Αναστάσιος

Από εκεί θ’ αρχίσουμε λοιπόν.

Σοφία

Θ’ αρχίσουμε ; Εδώ δεν τελείωσαν τα πάντα γι’ αυτόν ;

Αναστάσιος

Όχι, γιατί το δώρο του στην Ανθρωπότητα επέζησε.

Σοφία

Χάρη σ’ αυτόν η γενοκτονία δεν έγινε χρονοκτονία.

Αναστάσιος

Ήταν η πρώτη μάχη που έδωσε.

Σοφία

Και τώρα συνεχίζουμε τον αγώνα του.

Συνομιλούν στην αρχή αναζητώντας τον τάφο. Όμως αυτός παραμένει αόρατος. Έτσι αποφασίζουν να περπατήσουν σε ξεχωριστούς διαδρόμους ανάμεσα στους τάφους.

Αναστάσιος

Βλέπεις κάτι ;

Σοφία

Ψάχνω… Κάπου εδώ πρέπει να είναι…

Αναστάσιος

Ήρθαμε γι’ αυτόν, δεν θα φύγουμε χωρίς να τον βρούμε.

Σοφία

Το λέτε σαν να ξέρετε ότι μας περιμένει.

Αναστάσιος

Δεν είναι πια αναμονή…

Σοφία

Ετοιμότητα ;

Αναστάσιος

Ο αγώνας θέλει συνέχεια. Το ήξερε από την αρχή, το μάθαμε τώρα.

Σοφία

Ο τάφος πρέπει να βρίσκεται κοντά στα όρια του νεκροταφείου.

Αναστάσιος

Θα τα κοιτάξουμε και αυτά.

Βγαίνουν εκτός σκηνής, αλλάζει ο φωτισμός… Μέσα στο σκοτάδι, το φως και οι πέτρες φαίνονται διαφορετικά. Δεν είναι πια μόνο τάφοι αλλά πέτρες πάνω σ’ ένα παίγνιο ζωής και θανάτου…

Σοφία

Εδώ πρέπει να είναι…

Αναστάσιος

Ναι εδώ είναι, τον βλέπω.

Σοφία

Κι εγώ… Φτάσαμε λοιπόν.

Αναστάσιος

Αρχίζουμε.

Σοφία

Είναι οικογενειακός τάφος.

Αναστάσιος

Όμως αυτός είναι διαφορετικός.

Σοφία

Γιατί;

Αναστάσιος

Είναι ο δικός του.

Σοφία

Ακόμα και αυτός αναφέρεται στη Σύμβαση της Γενοκτονίας.

Αναστάσιος

Έργο ζωής μέσα στο θάνατο.

Σοφία

Μνήμη που ξεπερνά τον θάνατο.

Αναστάσιος

Λόγω αγάπης Ανθρωπότητας.

Σοφία

Αυτό κι αν είναι αμισεία.

Αναστάσιος

Δες τις πέτρες πάνω στον τάφο.

Σοφία

Μοιάζουν με πέτρινα κεριά.

Αναστάσιος

Το βάρος του φωτός πάνω στον τάφο.

Σοφία

Αν ξέρατε πόσο χαίρομαι που τον βρήκαμε.

Αναστάσιος

Μεταχαίρομαι, μαθήτρια.

Βάζει μια πέτρα ανάμεσα στο όνομα και το επίθετο λίγο πιο πάνω από τη λέξη γενοκτονία.