Κανείς δεν θέλει να πεθάνει με τέτοιες άθλιες συνθήκες μόνο και μόνο γιατί κανείς δεν πρόβλεψε σε επίπεδο εξουσίας ότι οι φωτιές που δεν ελέγχονται είναι ικανές να σκοτώσουν αθώους. Διότι κανείς δεν θα τους επαναφέρει και βέβαια κανείς δεν θα κατηγορηθεί για απραξία και ανικανότητα. Σε κάθε περίπτωση ποιος να καταδικάσει άσχετους, αφού βλέπουμε τις δυνατότητές τους. Είναι δυστυχώς θλιβερές και επικίνδυνες. Κατά συνέπεια το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φύγουν από μόνοι τους και να μας αδειάσουν την γωνιά γιατί πολύ απλά φτάνει πια. Πόσο τίποτα πρέπει ακόμα ν’ αντέξουμε επειδή μερικοί θέλησαν να δοκιμάσουν κάτι το διαφορετικό, ελπίζοντας βέβαια ότι θα δουν κάτι το διαφορετικό. Μόνο που τώρα έγινε αντιληπτό σε όλους ότι είναι όντως ριζικά διαφορετική αυτή η παντελής ασχετοσύνη. Άφησαν ανθρώπους να πεθάνουν άδικα, γιατί δεν ήταν ικανοί να οργανωθούν και να προτείνουν λύσεις σε θύματα που ήταν σε απόγνωση. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής και οι άνθρωποι, οι δικοί μας έζησαν ζωντανά το τέλος τους μόνο και μόνο επειδή η εξουσία δεν πήρε τα απαιτούμενα μέτρα για να αποτελέσει μια ασπίδα για τον λαό της Αττικής. Κι αν γράψαμε αυτές τις γραμμές είναι για να μην ξεχάσουμε τους αθώους που πέθαναν τόσο τραγικά.