Αυτό που ήθελε ν’ αποφύγει τελικά έγινε. Η κυβέρνηση αρχίζει να φοβάται. Ήθελε να χρησιμοποιήσει πολιτικά και εκλογικά το θέμα της επίλυσης του Σκοπιανού και τελικά πρέπει να παραδεχθεί ότι πρόκειται όχι μόνο για μια αποτυχημένη πολιτική επένδυση, αλλά και για ένα πολιτικό κόστος. Βλέπει βουλευτές να φεύγουν από τη συμπολίτευση, συντονιστικές επιτροπές να κλείνουν, βουλευτές να φοβούνται να πάνε σε εκδηλώσεις προς τιμή των Μακεδονομάχων και βέβαια τα Συλλαλητήρια να πληθαίνουν σε όλη την Ελλάδα ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που τους βάζει στο οργανωτικό και πολιτικό επίπεδο. Άλλες πηγές μιλούν ήδη για πολιτικό Βατερλώ που θέλει να σώσει με κάθε τρόπο ακόμα και με τις συντάξεις, μόνο που ο ελληνικός λαός δεν πέφτει σε αυτή την παγίδα του μεταμοντέρνου σταλινισμού. Ούτε βήμα πίσω δεν κάνει μπροστά στις πιέσεις της κυβέρνησης διότι ξέρει ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντίσταση και στη συνέχεια την επανάσταση της Μακεδονίας. Η κυβέρνηση φοβάται διότι βλέπει επίσημα πια ότι η εξουσία δεν επαρκεί για ν’ αντιμετωπίσει τις γνώσεις που έχει αποκτήσει ο λαός διαβάζοντας τα είκοσι άρθρα της απαράδεκτης συνθήκης. Τίποτα πια δεν μπορεί να τη σώσει και σε κάθε σημείο της Ελλάδας βγαίνουν κι άλλοι Έλληνες που οργανώνονται και συμμετέχουν στον αγώνα για τη Μακεδονία.