Ο αγώνας για το Σκοπιανό παραμένει στο επίκεντρο των συζητήσεων, των αντιπαραθέσεων και των Συλλαλητηρίων. Το θέμα του χρέους και της υποτίθεται λήξης δεν έχει καλύψει κανέναν. Όλα όσα παρουσιάστηκαν ήταν αναμενόμενα και μάλιστα προγραμματισμένα. Δεν έχει πετύχει τίποτα το ιδιαίτερο η εξουσία όσο και να θέλει να παρουσιάσει τις κινήσεις της ως επιτεύγματα. Όλοι κατάλαβαν ότι προσπάθησε να κάνει μια κίνηση αντιπερισπασμού αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα για την κινητοποίηση του λαού στα Μακεδονικά Συλλαλητήρια. Ο ελληνικός λαός εκφράζεται ελεύθερα και όσο πιο πολλά μαθαίνει για τη Συμφωνία που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Προσύμφωνο μεταξύ δύο Υπουργών Εξωτερικών, το οποίο μπορούμε να απορρίψουμε χωρίς επιπτώσεις, τόσο πιο πολύ μάχεται. Έτσι ο αγώνας για την προστασία του ονόματος της Μακεδονίας συνεχίζει και μάλιστα με αυξημένη συμμετοχή και δυναμική. Η ανάγνωση και η μελέτη των είκοσι άρθρων δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ονοματολογικό αλλά το όλο πλαίσιο που αποτελεί μια συστηματική και ιδεολογική κατεδάφιση των ελληνικών θέσεων για να μπορέσουν να περάσουν μια απαράδεκτη Συμφωνία. Κατά συνέπεια η διάδοση και μόνο αυτών των σημείων είναι ικανή να δημιουργήσει ένα κίνημα διεκδίκησης και όχι μόνο διαμαρτυρίας διότι ο ελληνικός λαός και η Ελλάδα διαθέτουν μια κυρίαρχη στρατηγική για να ξεπεράσουν αυτά τα προβλήματα και να πετύχουν αυτό που είναι δίκαιο. Η εξουσία βλέπει ήδη τα προβλήματα που έχουν προκαλέσει τα Συλλαλητήρια αλλά δεν μπορεί να φανταστεί τις επιπτώσεις των νέων Συλλαλητηρίων που ξέρουν πια τα απαράδεκτα στοιχεία που εμπεριέχει η Συμφωνία. Γι’ αυτό ο αγώνας μπαίνει σε νέα φάση, πιο δυναμική και πιο σκληρή διότι υπάρχει ανάγκη για τον Ελληνισμό.