Όσοι θυμούνται τα προβλήματα που ζήσαμε με το βιβλίο της ιστορίας το 2006, είναι αναγκαστικά πολύ επιφυλακτικοί με το Άρθρο 8 της Συμφωνίας. Και ο λόγος είναι απλός. Πρώτον, η συγκρότηση της Κοινής Διεπιστημονικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων σε ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, είναι ήδη θεωρητική έως ουτοπική. Δεύτερον, η προσέγγιση που δηλώνει ότι η εξέταση θα αφορά την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων βασισμένη σε αυθεντικές, στοιχειοθετημένες και επιστημονικά στέρεες ιστορικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα, πώς μπορεί να είναι αξιόπιστη ενώ δεν έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε ακόμα και πάνω στην έννοια της Μακεδονίας. Τρίτον, το γεγονός ότι οι εργασίες της Επιτροπής θα τελούν υπό την επίβλεψη των Υπουργείων Εξωτερικών των Μερών, είναι τουλάχιστον παράξενο σε πολιτιστικό επίπεδο διότι ποια είναι η αρμοδιότητα του Υπουργείου Εξωτερικών; Τέταρτον, η Επιτροπή θα μπορεί να αναθεωρήσει οποιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό, όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας. Πέμπτον, η Επιτροπή θα εξετάσει αν περιείχαν αλυτρωτικές, αναθεωρητικές αναφορές ενώ προβλέπεται ότι η ίδια μπορεί να αναθεωρεί. Και τέλος, η Συμφωνία προβλέπει ότι η Επιτροπή θα συνεδριάζει τακτικά, αλλά η ίδια επεξηγεί ότι εννοεί τουλάχιστον δύο φορές ετησίως. Με όλα αυτά τα στοιχεία ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτό το Άρθρο 8 θα γίνει η πραγματικότητα; Πώς λοιπόν μπορεί να ενισχύσει την αξιοπρέπεια της όλης προσπάθειας; Ας αφήσουμε λοιπόν και αυτό το άρθρο.