Φέτος μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την επέτειο της εκατονταετίας της Γενοκτονίας των Ποντίων και αυτό είναι ένα νέο πλαίσιο που προσφέρει πολλές δυνατότητες σε επίπεδο της Ανθρωπότητας. Μετά από τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών το 2007 και την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών να καθιερωθεί η 9 Δεκεμβρίου ως Ημέρα μνήμης της αξιοπρέπειας των θυμάτων γενοκτονιών μετά από πρωτοβουλία των Αρμενίων λόγω της εκατονταετίας το 2015, έχουμε χειροπιαστά παραδείγματα δράσεων σε παγκόσμιο επίπεδο που επηρεάζουν την ίδια την Ανθρωπότητα. Στο πλαίσιο αυτού του χρόνου που θα διανύσουμε δεν πρέπει να κοιτάζουμε μόνο τη γενοκτονία που έχουμε υποστεί αλλά και τις άλλες που δεν έχουμε ακόμα αναγνωρίσει διότι δεν έχουμε ασχοληθεί με αυτές αλλά και άλλες που δεν γνωρίζουμε καλά. Με άλλα λόγια πρέπει να έχουμε εξωστρέφεια και να έχουμε ως όραμα το παράδειγμα προς μίμηση που βοηθά και τους άλλους λαούς. Ο ίδιος ο Ελληνισμός είναι της εξωστρέφειας και της προσφοράς για την Ανθρωπότητα. Κατά συνέπεια πρέπει να συνδυάσουμε αυτή την ιδιότητα με το γεγονός της εκατονταετίας. Αυτή η ιδέα όσο καινοτόμα και να είναι θεωρητικά πρέπει να υλοποιηθεί με πολλαπλούς τρόπους. Έχουμε στη διάθεση μας πολλές ιδέες αρκεί να μην είναι μόνο και μόνο για τον εαυτό μας για να έχουν μια διεθνή εμβέλεια. Αν θέλουμε να αναγνωρίσουν και άλλοι τι έχουμε υποστεί, πρέπει να αναγνωρίσουν πρώτα το έργο που παράγουμε για τους άλλους. Έχουμε ένα χρόνο για να αξιοποιήσουμε το έργο μας έτσι ώστε να αποτελεί προστιθέμενη αξία για την Ανθρωπότητα.