Τώρα είμαστε κυριολεκτικά, ουσιαστικά στην Νεκρόπολη που είναι δίπλα από τον τάφο του Απόστολου Βαρνάβα. Βλέπουμε πώς έχει λαξευτεί όλος ο τόπος και πώς επικοινωνούν αυτές οι δομές και καταλαβαίνουμε τώρα ότι ουσιαστικά δεν είναι μόνο τάφος, είναι ότι όλο το πλαίσιο μας επιστρέφει δύο χιλιετίες πίσω και διευκολύνει αυτούς που δυσκολεύονται να πιστέψουν. Γιατί εδώ τι να πιστέψουν; Την πραγματικότητα που βλέπουν άμεσα; Δεν υπάρχει πια ανάγκη. Αυτό που πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι μετά από τόσους αιώνες και δύο χιλιετίες είμαστε εδώ, συνεχίζουμε να μιλάμε για τον ίδιο Λόγο, για το ίδιο Φως, παρόλο που υπάρχουν σκιές κι αυτό σημαίνει τελικά ότι όντως αυτή η διδασκαλία της Αγάπης και της Αμισείας μας επιτρέπει να βλέπουμε το μέλλον πιο ήρεμα, με γαλήνη και με προετοιμασία, αφού μπορούμε να το αντέξουμε ακόμα κι αν δεχόμαστε πιέσεις ή επιθέσεις της βαρβαρότητας. Η Ανθρωπότητα είναι εδώ.