Δύο χρόνια μετά την Ανακήρυξη, το Σύνταγμα της Δυτικής Αρμενίας αποτελεί τώρα ένα πραγματικό όργανο που ενισχύει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Έτσι αυτό που ήταν αδιανόητο εδώ και μερικά χρόνια, αλλάζει την πραγματικότητα. Αυτό δείχνει με τρόπο αποτελεσματικό ότι η βούληση ενός λαού μπορεί να ξεπεράσει ανυπολόγιστες δυσκολίες για να δημιουργήσει ένα νέο νόημα στην ιστορία του, προετοιμάζοντας το μέλλον του κι όχι μόνο για να αποκαταστήσει μια προηγούμενη πραγματικότητα. Έτσι το Σύνταγμα της Δυτικής Αρμενίας, όπως είναι το πρέπον, δεν βασίζεται πάνω στη μεταγενέστερη γενοκτονία, αλλά κυρίως στην έννοια της Αρμενοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο, ξεπερνά ένα θυματολογικό όραμα για να τονίσει το γεγονός ότι ο αρμενικός λαός έχει αξία για την Ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη της ιστορικής γενοκτονίας. Με αυτή την έννοια, πρόκειται για ένα Σύνταγμα ενός αυτόχθονου λαού που διεκδικεί τη φύση του χωρίς φόβο γιατί ο ίδιος συμμετέχει στη σύνταξη της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των αυτόχθονων λαών, αναγνωρισμένη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 2007. Έτσι αυτό το Σύνταγμα, αν και πρόσφατο, κατέχει ήδη ένα παρελθόν γεμάτο ιστορίας που αποτελεί μια προστιθέμενη αξία. Έτσι αυτή η επέτειος δείχνει ότι υπάρχει ένα μονοπάτι για να διαβούμε που οδηγεί στην απελευθέρωση ενός λαού και του προγονικού εδάφους του μέσω μίας νομικής προσέγγισης από τη μία πλευρά και στρατηγικής από την άλλη, στηριζόμενοι στο Διεθνές Δίκαιο.