Όλος ο αγώνας που γίνεται για το όνομα της Μακεδονίας είναι το υλικό για την Ιστορία Μέλλοντος. Κάθε μας πράξη ενάντια στην βαρβαρότητα της λήθης, είναι έργο που συμβάλλει στην ιστορία της Μακεδονίας. Διότι μετά από αυτή την πολιορκία που δεχόμαστε, είμαστε υποχρεωμένοι να αναπτύξουμε πολιορκητικές ικανότητες, για ν’ αντέξουμε τις επιθέσεις. Με αυτήν την έννοια γράφουμε την ιστορία μέλλοντος μέσω της στρατηγικής. Υπάρχουν αυτοί που θεωρούσαν ότι είναι δεδομένη η ιστορία της Μακεδονίας και ξέχασαν ότι θα μπορούσε να δεχτεί χτυπήματα από το παρόν της λήθης. Το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε ν’ αντισταθούμε σε ιδεολογία που δεν πιστεύει στην ιστορία, που θεωρεί ότι είναι νεκρή κι ότι έχει την τάση να απομακρύνει τους λαούς, είναι χαρακτηριστικό του αγώνα της Ανθρωπότητας ενάντια στη βαρβαρότητα. Δεν είμαστε μόνο η επόμενη ιστορία, αλλά και το προηγούμενο μέλλον. Αν η ιστορία του μέλλοντος γράφεται από την στρατηγική είναι επειδή δεν επαρκούν οι αναφορές στην ιστορία του παρελθόντος, για ν’ αντισταθεί το παρόν. Πρέπει να ενεργήσουμε για το μέλλον έτσι ώστε να επηρεαστεί αναδρομικά το παρόν. Για αυτόν τον λόγο επειδή βλέπουμε τα νοητικά στρατηγικά σχήματα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είμαστε ικανοί να κάνουμε υπερλογισμούς κι όχι μόνο υπολογισμούς σεναρίων. Η εξέταση αυτών δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ελλάδα διαθέτει κυρίαρχη στρατηγική και δεν έχει ανάγκη κατά συνέπεια να κάνει οποιοδήποτε συμβιβασμό ακόμα κι αν μερικοί θέλουν να τον παρουσιάσουν σαν έντιμο. Έτσι μόνο ένα λάθος εκ μέρους της Ελλάδας μπορεί να οδηγήσει στην λανθασμένη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Έτσι τα Σκόπια βλέπουν ότι χωρίς λάθος, θα πρέπει ν’ αλλάξουν ονομασία για να σέβονται την ιστορία του μέλλοντος, έτσι ώστε να ενταχθούν στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο.