Η σκοπιανή αδιαλλαξία δεν είναι τόσο ανθεκτική όσο ισχυρίζονται μερικοί. Το παράδειγμα της αλλαγής της σημαίας αλλά και του εθνόσημου είναι χαρακτηριστικά και αποτελούν χειροπιαστές αποδείξεις. Κάθε φορά που πιέστηκαν πραγματικά υποχώρησαν δίχως βέβαια να παρουσιάζουν αυτήν την υποχώρηση ως κατάρρευση επιχειρημάτων. Αλλά η πραγματικότητα της ιστορίας είναι μπροστά μας, όπως και να την ερμηνεύουμε. Έτσι συχνά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μάς εξηγούν ότι η αδιαλλαξία είναι ελληνική, ενώ στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι απλώς σε φάση άμυνας. Δεν έχουμε καμία ανάγκη να συμβιβαστούμε. Η Ελλάδα είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, όχι τα Σκόπια. Αυτά έχουν υποσχεθεί εδώ και χρόνια ότι οι εντάξεις σε αυτές τις δύο υπερδομές αποτελούν κομμάτια της υψηλής στρατηγικής της χώρας. Είναι τα Σκόπια και η κυβέρνηση που πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους αυτήν την τόσο μεγάλη καθυστέρηση του εθνικού προγραμματισμού, αφού τους έχουν ξεπεράσει η Σλοβενία που εντάχθηκε το 2004, η Κροατία το 2013, το Μαυροβούνιο και η Σερβία που έχουν ανοίξει πολλά κεφάλαια από τα 35 που προβλέπει η ενταξιακή πορεία. Ενώ τα Σκόπια δεν έχουν ανοίξει ούτε ένα. Και δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι είναι η Μεγάλη Βρετανία που άλλαξε στάση για να ενταχθεί ως Ηνωμένο Βασίλειο κι όχι η Γαλλία που ήταν ήδη κράτος-μέλος, για να επιλυθεί το θέμα του ονόματος. Σιγά σιγά και τα Σκόπια θα κινηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, αν η Ελλάδα αξιοποιήσει την κυρίαρχη στρατηγική της.