Μαθήτρια: Τώρα που βλέπω κι εγώ τη διαφορά, είμαι επιτέλους χαρούμενη.
Δάσκαλος: Μεταχαίρομαι.
Μαθήτρια: Γιατί ήταν τόσο δύσκολο;
Δάσκαλος: Γιατί η αδικία είναι πιο εύκολη.
Μαθήτρια: Λυπάμαι, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Μη λυπάσαι πια αφού το ξεπεράσαμε.
Μαθήτρια: Ναι έχετε δίκιο, Δάσκαλε.
Δάσκαλος: Πάνω στο τραπέζι, το μικρό, θα ήταν καλό να υπάρχει ένα νέο παιχνίδι κάθε μέρα.
Μαθήτρια: Αυτό θα κάνω Δάσκαλε, τώρα που είδα πόση χαρά φέρνει στις ψυχές.
Δάσκαλος: Να μη βλέπεις μόνο τα παιδιά, δες και τους μικρούς μαθητές.
Μαθήτρια: Ναι, το πρόσεξα άλλωστε αυτοί ζητούν να κάνουν μάθημα.
Δάσκαλος: Η Διδασκαλία είναι πάντα και τα μαθήματα κάπου κάπου.
Μαθήτρια: Αυτό μου έκανε εντύπωση.
Δάσκαλος: Το σαλόνι είναι χώρος για τον Χρόνο.
Μαθήτρια: Το νιώθω όλο και περισσότερο.
Δάσκαλος: Αυτή είναι η διαφορά.
Μαθήτρια: Εδώ είναι και ο Μικρός Πρίγκηπας.
Δάσκαλος: Πάντα ήταν εδώ αλλά τώρα τον βλέπεις με την καρδιά σου.