Στην Αρχαιότητα
επινόησαν
το σύνθετο
για να προσεγγίσουν
το τέλειο
που έχει
πληρότητα
όταν
λειτουργεί
συμπληρωματικά
και δεν είναι
το ανάλογο
από το ουδέτερο
που εμφανίζεται
αλλά
το πολύπλοκο
των δύο
που γίνονται
ένα.