Ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι είναι απλώς αδιανόητο να έρθουν εταιρείες που είναι κολοσσοί στον τομέα των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου και στην ΑΟΖ της Ελλάδας, τώρα είναι υποχρεωμένοι να παραδεχτούν μια πραγματικότητα που δεν ήταν καν το όραμά τους. Παρόλο που η παρουσία της Total και της Eni ήταν δεδομένη ήδη από τον δεύτερο γύρο αδειοδότησης στην Κύπρο με τα θαλάσσια οικόπεδα 10 και 11 για την πρώτη και 2, 3 και 9 για τη δεύτερη, συνέχισε η αμφισβήτηση της πραγματικής τους κι έντονης παρουσίας τους μέχρι τον τρίτο γύρο αδειοδότησης, όπου μάλιστα ενώθηκαν κι ως κοινοπραξία για τα θαλάσσια οικόπεδα 6 και 10, ενώ η Eni ζήτησε και το 8. Ταυτόχρονα η Total μαζί με την Edison και τα Ελληνικά Πετρέλαια ήταν υποψήφια και στο θαλάσσιο οικόπεδο 2 της ελληνικής ΑΟΖ. Όμως η αλλαγή φάσης άρχισε με τον ερχομό της Exxon Mobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ στον τρίτο γύρο αδειοδότησης και βέβαια με το αίτημα της στην Ελλάδα με την Total και τα Ελληνικά Πετρέλαια στις θαλάσσιες περιοχές Νοτιοδυτικά Κρήτης και Δυτικά Κρήτης. Τώρα είναι δύσκολο για κάθε ειδικό να μην αποδεχτεί ότι υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον στην περιοχή ακόμα κι αν ο ίδιος εξαρτάται από τοπικά συμφέροντα που δεν βλέπουν ακόμα την εμβέλεια της ελληνικής ΑΟΖ. Σε κάθε περίπτωση, η Exxon Mobil προβλέπει την εγκατάστασή της στην Ελλάδα πρώτον για τον διαγωνισμό σε εξέλιξη αλλά βέβαια και ως στρατηγική θέση για τα συμφέροντα της στην Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα. Επίσης το γεγονός ότι παίζει ένα ρόλο ενεργό και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, έρχεται να διαψεύσει όλους όσους δεν πίστευαν ότι έχουμε υδρογονάνθρακες στις θαλάσσιες περιοχές μας. Μάλιστα επειδή υπάρχουν πια και κοιτάσματα – στόχοι του τύπου Ζορ στις περιοχές μας, βλέπουμε ότι αυτές οι εταιρείες και ειδικά η Exxon Mobil δίνουν την προτεραιότητα σε αυτά ακόμα και για τις αιτήσεις τους. Είναι λοιπόν κατάλληλο το χρονικό διάστημα για να ενεργοποιηθούν μερικοί παίκτες και εντός της Ελλάδας για να μην έχουν μετά να τρέχουν για να προλάβουν τις καταστάσεις.