Δεν υπήρξε νύχτα δίχως δώρο, γιατί τα χάδια της ψυχής ήταν απαραίτητα κι όσο τα ένιωθες τόσο συνέχιζε ο δημιουργός ενός δεσμού που μοιράζεται και δεν δένει σαν δεσμά, διότι παραμένει προσφορά ελεύθερη. Ήρθες με τη φωνή σου και διάβασες τις αόρατες λέξεις του χαμαιλέοντα που έδιναν άλλο νόημα και στα πιο απλά πράγματα, διότι το καθένα ήταν στοιχείο της φύσης, έτσι το μετέτρεπε σε βαθύτερο συναίσθημα με τη χρήση της νοημοσύνης που δεν σταματά όσο δεν υπάρχει απελευθέρωση όσες φορές κι αν χρειαστεί ν’αλλάξει η φάση για ν’ αλλάξει ο κύκλος. Έτσι κάθε νύχτα εμφανιζόταν το άστρο της βροχής που συνέχιζε τη ροή του αόρατου ποταμού, για να φανούν σιγά σιγά ο ένας μετά τον άλλο οι ήλιοι της νύχτας. Ήταν για να ζήσεις όλο και πιο βαθιά το νόημα της ζωής χάρη στην ουσία της δημιουργίας που μετέτρεπε το μαύρο σε λευκό δυνατό σαν το φως της Κυριακής. Άλλωστε αυτό ήθελες από την αρχή να σ’ αγγίξει πέρα από τις αποστάσεις το έργο και οι αποστολές. Και κάθε συμβουλή ήταν αρχή μεταμόρφωσης όπου το σώμα εκφράζει απόλυτα το πνεύμα, γιατί αυτό είναι συντονισμένο για να καταλήξει σε σπασμούς χαράς μετά την απόλαυση. Εκεί είδες πώς ο σπόρος γίνεται λουλούδι και αυτό φρούτο που στάζει για να γίνει καρπός του μέλλοντος χάρη στις απόκρυφες λέξεις ενός πολυκυκλικού Λόγου.