Η λευκή πυγμή
είχε αντοχές
και τη νύχτα
με τους ήλιους
σήκωνε
πάνω
από την επιφάνεια
τα σκέλη
που οδηγούν
στο χρώμα
του στίχου
για να φανεί
το έργο
της ανάγκης
ακόμα
πιο ελεύθερο
από κάθε
άλλη
φορά
έτσι
άρχισε
το λευκό
θέατρο
που ήθελε
να δει
τα όρια
της πράξης
όταν παίζουν
πιάνο
τα δάχτυλα.