Όταν είδες
το λευκό άγαλμα
θυμήθηκες
την κοφτή
κάλυψη
του μαύρου
που έμοιαζε
με σκιά
αλλά
δεν μπορούσε
να κρυφτεί
το φως
έτσι
η ακραία
καμπυλότητα
έγινε
ζωντανό
μάρμαρο
που έδειχνε
τη φύση
χωρίς
ενδοιασμούς
γιατί
ήξερε
για το βλέμμα
που αγκαλιάζει
την ομορφιά.