Από το 1994, η 9^η Αυγούστου είναι Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Έτσι το όραμα για τα δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν με δικούς τους νόμους στη δική τους γη, άρχισε να φαίνεται και αυτό το πρώτο στάδιο οδήγησε το 2007 στα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών. Είναι λοιπόν καλό να έχουμε αυτήν την Ημέρα στο νου μας όταν παλεύουμε για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, ενώ δεν υπάρχει ακόμα η Ημέρα της Ανθρωπότητας ούτε καν ως έννοια. Διότι βλέπουμε ότι για τις κοινωνίες η Ανθρωπότητα έρχεται τελευταία μετά τον άντρα, τη γυναίκα, το παιδί, και φυσικά τους Αυτόχθονες Λαούς που όλοι τους είχαν ξεχάσει τόσους αιώνες. Αυτή η Ημέρα πρέπει να ερμηνευτεί ως μια προετοιμασία για την επόμενη, ως ένα ενδιάμεσο στάδιο για κάτι που φαίνεται ακόμα αδιανόητο ή ουτοπικό στους περισσότερους που αγνοούν τη σπουδαιότητα αυτής της προσέγγισης για το μέλλον. Οι ιθαγενείς ανέρχονται σε 370 εκατομμύρια και ζουν σε 70 χώρες του κόσμου. Πολλοί τους θεωρούσαν μία αμελητέα ποσότητα στο παρελθόν και άλλοι ακόμα και τώρα, όμως το πώς τους προσέχουμε δείχνει και το επίπεδο πολιτισμού που έχουμε και πόσο μακριά είμαστε από την αρχική βαρβαρότητα της ισοπέδωσης όλων των λαών. Έτσι η Παγκόσμια Ημέρα Ιθαγενών δεν είναι μόνο συμβολική για μας, είναι και φόρος τιμής για τα θύματα των κοινωνιών της λήθης και της αδιαφορίας, είναι στίγμα αλλαγής φάσης που προετοιμάζει την αλλαγή κύκλου της Ανθρωπότητας ως συνέχεια της συνειδητοποίησης της θνησιμότητας, της σκέψης και των δικαιωμάτων.