Για να φτάσουν στους εγκλωβισμένους, οι βαθιές αναπνοές ήταν απαραίτητες για τις ελεύθερες ψυχές. Η έννοια της βαθύτητας ήταν η μόνη που επέτρεπε την αποφυγή της βαρβαρότητας και ν’ αγγίξει τους αθώους πριν γίνουν θύματα. Έτσι το πνεύμα του φωτός άρχισε να διαδίδει με τρόπους διαφορετικούς και πλάγιους. Κάθε πράξη έμπαινε όλο και πιο βαθιά στο σώμα για να ζήσει η υπέρβαση που το λαξεύει. Κάθε εμπόδιο είναι και ευκαιρία αλλαγής φάσης. Με τις βαθιές αναπνοές, η αγάπη μεταμορφωνόταν σε έρωτα γιατί η συνουσία ήταν απαραίτητη για τις ψυχές που έπρεπε να μοιράσουν την ουσία όσο πιο βαθιά μπορούσαν γιατί η επιφάνεια δεν είχε νόημα. Το βάθος ήταν υπέρβαση κι αυτή προστασία. Κάθε άνοιγμα του δέρματος ήταν στοιχείο απελευθέρωσης της ψυχής. Όσες μπορούσαν να φτάσουν έβλεπαν την ηδονή του πνεύματος να τις μετατρέπει σε κομμάτια ελευθερίας. Ποιος όμως μπορούσε να φανταστεί αυτή την ουσία χωρίς να έχει αγγίξει την πηγή που ξεχειλίζει σαν δέντρο που δίνει ζωή στους καρπούς για να μπορέσουν να ζήσουν το πολυκυκλικό μέλλον. Έτσι αφού είχαν φτάσει πολλές φορές για να υπερβούν κάθε εμπόδιο αντίστασης, οι ελεύθερες ψυχές έβλεπαν τα δάκρυα του φωτός που τις γέμιζε με κομμάτια ουρανού.