Ο Γιώργος δείχνει ίχνη στον Αλέξη.

Γιώργος: Πάντως από εδώ έχει ίχνη.

Αλέξης: Σωστά είναι και αυτό ένα σημάδι.

Γιώργος: Έχει όμως πολλές πατημασιές.

Αλέξης: Αγριόχοιρου έχει;

Γιώργος: Άντε πάλι… Αφού είπαμε ότι είναι πιο μακρυά.

Αλέξης: Μήπως έχει κάτι άλλο.

Γιώργος: Μάλλον σκέφτηκες πάλι.

Αλέξη: Τι άλλο θέλεις να κάνω;

Γιώργος: Να μη σκέφτεσαι τόσο πολύ. Πιο πολλές πράξεις να κάνεις. Στο κάτω κάτω της γραφής, Θεός είσαι.

Αλέξης: Αχ, τι θα κάνω με εσένα.

Γιώργος: Το πρέπον!

Αλέξης: Καλά, καλά. Για να δούμε αν πέρασαν από εδώ.

Γιώργος: Οι αγριόχοιροι; Έχει γίνει εμμονή.

Αλέξης: Όχι, κοιτάζω αν έχει κι άλλα ίχνη.

Γιώργος: Ποιανού;

Αλέξης: Ανθρώπου, λιονταριού δεν ξέρω.

Γιώργος: Θα μας τρελάνεις! Άκου λιοντάρι! Εδώ κιόλας;

Αλέξης: Άλλο εννοώ.

Γιώργος: Ε, πες το.

Αλέξης: Είναι σαν να ακολουθούμε ένα μονοπάτι φωτός.

Γιώργος: Εγώ στο σκοτάδι μας βλέπω.

Αλέξης: Εκεί όμως φαίνεται και το φως!

Γιώργος: Και γι’ αυτό ψάχνεις για λιοντάρια;

Αλέξης: Για την ακρίβεια άνθρωπο-λιοντάρι.

Γιώργος: Νόμιζα ότι θέλαμε αγριόχοιρο.

Αλέξης: Είδαμε τα ίχνη του.

Γιώργος: Τότε αν τα ίχνη επαρκούν…

Αλέξης: Μπορεί να είναι και σύμβολα…

Γιώργος: Ξέρεις ότι από την άλλη πλευρά έχει ένα μπρούντζινο λιοντάρι.

Αλέξης: Δίπλα στους ανθρώπους; Πώς δεν το σκέφτηκα.

Γιώργος: Τελικά προς τα πούμε πάμε;

Αλέξης: Μπορεί να μην έχει σημασία πού πάμε.

Γιώργος: Θες να μείνουμε στο νησί;

Αλέξης: Όσο συνεχίζει το ακίνητο μας ταξίδι.

Γιώργος: Είναι και αυτό μια ιδέα.

Αλέξης: Και κάτι άλλο.

Γιώργος: Τι άλλο;

Αλέξης: Αυτά τα αγάλματα είναι όλα μικρά.

Γιώργος: Και τι σημαίνει αυτό;

Αλέξης: Μπορούν να συμβολίζουν ταυτόχρονα και τον νάνο.

Γιώργος: Μη μου πεις ότι αυτός είναι το πέμπτο επίπεδο.

Αλέξης: Η αβατάρ αν προτιμάς.

Γιώργος: Είναι;

Αλέξης: Όλα αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία.

Γιώργος: Μήπως τα σκέφτεσαι μόνο εσύ;

Αλέξης: Όχι γιατί σίγουρα το σκέφτηκε και αυτός.