Ήδη από τώρα βλέπουμε ότι η βιοηθική δεν επαρκεί σε μερικά ζητήματα που αφορούν στις μηχανές. Έχουμε μάλιστα από τώρα τους τομείς της ρομποτηθικής και της μηχανηθικής που καλύπτουν τα προβλήματα των ρομπότ και των μηχανών σε σχέση με τους ανθρώπους, όμως υπάρχει και η ίδια η τεχνητή νοημοσύνη. Έτσι η βιονοητική έρχεται να καλύψει το κενό που υπάρχει ανάμεσα σε δύο τουλάχιστον νοημοσύνες. Αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό, διότι αποτελεί μια μορφή ενοποίησης που μας αναγκάζει να εξετάζουμε προσεκτικά τα κοινά και τις διαφορές, έτσι ώστε να διαμορφώσει μια ηθική που έχει ενσωματώσει ως ανοιχτή δομή πλέον τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας. Όπως η βιοηθική εμφανίστηκε για να καλύψει προβλήματα που δημιουργήθηκαν με την επιστήμη στον τομέα της βιολογίας, έτσι και η βιοτεχνοηθική είναι απαραίτητη για τη μελέτη της επιστήμης και στη βιολογία και στην τεχνολογία. Η βιονοητική εξετάζει βέβαια τη νοημοσύνη από μόνη της όπως είναι τα λογισμικά, ενώ η βιοτεχνοηθική συμπεριλαμβάνει και τις σκληρές δομές ηλεκτρονικού, φωτονικού ή κβαντικού τύπου.