Εκτός αν εξετάσουμε την πολυκυκλική ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης είναι δύσκολο για κάποιον στοχαστή να συνειδητοποιήσει ότι έχει ήδη αρχίσει το μέλλον των υπερδομών. Έχει σίγουρα καταλάβει το πλαίσιο της πληροφορικής και της ρομποτικής, χωρίς όμως αναγκαστικά να δει πόσο έχουν προχωρήσει οι εξελίξεις μέσω νευροεπιστημών και των βαθέων νευρωνικών δικτύων. Πολλοί έχουνε μείνει πίσω, διότι βλέπουν ακόμα γραμμικά το όλο πλαίσιο. Έχουν ακόμα την εντύπωση ότι μετά την μηχανή του Turing, όλοι οι υπολογιστές είναι του ίδιου τύπου. Μιλούν ακόμα και μόνο για CPU, ενώ ζούμε ήδη στην εποχή των GPU και των TPU. Μοιάζουν με αυτούς που δεν εντόπισαν ακόμα ότι έχουμε USB με T. Σε κάθε περίπτωση, η έννοια των υπολογιστών και των ρομπότ έχει αλλάξει τόσο πολύ που δεν μπορούμε να τις εξετάσουμε μόνο τεχνολογικά αφού έχουν αποκτήσει και ένα άλλο φιλοσοφικό υπόβαθρο. Έτσι δίχως να μιλήσουμε ακόμα για κβαντικούς ή φωτονικούς υπολογιστές, θα ήταν καλό να μελετήσουμε τις νέες προσεγγίσεις που έχουν ξεπεράσει την έννοια του εμπειρογνώμονα που βασίζεται σε εξειδικευμένες γνώσεις, διότι αυτές είναι γενικές, ολικές και ολιστικές. Το παρελθόν των υπερδομών άρχισε από τότε που αποφασίσαμε ότι η ανακάλυψη ήταν απαραίτητη στη διαδικασία εξέλιξης. Με άλλα λόγια δεν εκτιμούσαμε πια μόνο και μόνο τους υπολογισμούς και την ακρίβειά τους αλλά επίσης τη θεμελιακή εκμάθηση δίχως αρχικές γνώσεις για να μην είναι οι κανόνες δεδομένα αλλά να ανακαλύπτονται μέσω υπερλογισμών ως νόμοι που καθορίζουν ένα πεδίο δράσης. Αυτή η διαφοροποίηση είναι βέβαια πιο δύσκολη τεχνικά, αλλά με αυτή γεννήθηκε μια δεύτερη νοημοσύνη και είναι αυτή των υπερδομών.