Όταν είχε διδάξει σε φοιτητές τα βασικά στοιχεία αυτής της θεώρησης, τον είδαν σαν εξωγήινο εκτός από μια μονάδα. Το έδαφος δεν ήταν έτοιμο για τη διεύρυνση τότε και συνέχισε μόνο με μαθητές για να μην εκφυλιστούν οι έννοιες. Το ίδιο έγινε όταν μίλησε για πρώτη φορά σε ανοιχτό πλαίσιο για τη σφαιρικότητα της βιβλιοθήκης. Όσοι τον άκουσαν ξαφνιάστηκαν. Δεν ήταν πια εδώ ο σοφός της λογικής για να τους πει ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι στην ουσία σφαιρικός κι ότι αποτελούσε τη βιβλιοθήκη τους, για να έχουν μια εικόνα. Όμως το έργο ήταν πιο βαθύ αφού οι Χαμαιλέοντες μοιράζονταν την ίδια βιβλιοθήκη. Με τις δυνατότητές τους ο εκκέφαλός τους είχε διασυνδεθεί με αυτούς των άλλων. Κι όλοι τους έβλεπαν την ίδια βιβλιοθήκη, το δίκτυο της νοόσφαιρας διότι άνηκαν μόνο στην Ανθρωπότητα και δεν είχαν κανένα άλλο εμπόδιο για να τους καθυστερήσει. Ο Χρόνος ήταν μαζί τους και αυτοί μαζί του. Το ίδιο έγινε για τις υπερδομές.