Καθισμένες στα όρια της σκηνής

Όλγα: Πεθάναμε λοιπόν…
Φωτεινή: Δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό.
Όλγα: Ε δεν το λες και λεπτομέρεια.
Φωτεινή: Άλλο θέλω να πω.
Όλγα: Πες το τότε.
Φωτεινή: Είμαστε εδώ!
Όλγα: Αυτό είναι όλο;
Φωτεινή: Επιστρέψαμε… Δεν καταλαβαίνεις… Και τον θυμόμαστε.
Όλγα: Δηλαδή;
Φωτεινή: Τώρα μπορούμε να τον ψάξουμε.
Όλγα: Αντί να περιμένουμε;
Φωτεινή: Ακριβώς.
Όλγα: Και αυτός μας θυμάται βέβαια… Αφού μας έστειλε το ντουντούκ.
Φωτεινή: Και μάλλον μας ψάχνει ήδη.
Όλγα: Αφού θα ξέρει ότι επιστρέψαμε.
Φωτεινή: Απλώς πρέπει να βγούμε από τον κήπο.
Όλγα: Που να πάμε τώρα;
Φωτεινή: Πιο βαθιά!
Όλγα: Στη λίμνη;
Φωτεινή: Τη μεγάλη…
Όλγα: Κι εκεί;
Φωτεινή: Θα περάσουμε από κάτω.
Όλγα: Για να φτάσουμε στο νησί της ανάμνησης.