Φωτεινή: Έχω κρατήσει σημειώσεις από κάθε βιωματικό παράδειγμα…
Δάσκαλος: Για να μη χαθεί η ζωή.
Φωτεινή: Ακόμα και τις λέξεις σας που λέγατε ενδιάμεσα μιας φράσης.
Δάσκαλος: Είναι ο εμπλουτισμός του λόγου.
Φωτεινή: Κρεμόμουν από τα χείλια σας…
Δάσκαλος: Για να μην είσαι μετέωρη.
Φωτεινή: Μου ήταν δύσκολο να μη γράφω…
Δάσκαλος: Έτσι λέει και η ιστορία.
Φωτεινή: Απλά για να ξέρετε γιατί πάντα έλεγα αν είναι ένα έργο που πρέπει να διαβάσω είναι αυτό…
Δάσκαλος: Έχεις 451 λόγους.
Φωτεινή: Θυμάμαι τα λόγια του Γερακιού και της Χάρις.
Δάσκαλος: Είσαι επέκταση, δεν ξεχνάς.
Φωτεινή: Και ξέρω ότι τώρα έχει ξεκινήσει…
Δάσκαλος: Γι’ αυτό είμαστε εδώ.
Φωτεινή: Και δεν θα ξεχάσω τη νύχτα που μας τα διαβάσατε.
Δάσκαλος: Οι ήλιοι της νύχτας.
Φωτεινή: Ακόμα κι εκεί η αναγνώριση.
Δάσκαλος: Πάντα με τη γνώση.
Φωτεινή: Σαν με τη θέση στο θέατρο…
Δάσκαλος: Οι Χαμαιλέοντες αγαπούν το θέατρο.
Φωτεινή: Σαν τα βιβλία.
Δάσκαλος: Σαν την Ανθρωπότητα.