Όλο και περισσότερο βλέπουμε ότι η ελληνική ΑΟΖ αποτελεί μια θωράκιση της Ελλάδας, που δεν είναι μόνο ένα οικονομικό θέμα. Η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα γεωοικονομικό εργαλείο που αναβαθμίζει την Ελλάδα γεωπολιτικά. Με την κρίση που προκάλεσε το τουρκικό παράλογο μνημόνιο, όλοι κατάλαβαν πόσο σημαντική είναι η ΑΟΖ για τα νησιά μας πρώτα και για την Ελλάδα βέβαια. Είδαμε επίσης πόσο σημαντικό είναι το έργο κοινού ενδιαφέροντος της ευρωπαϊκής επιτροπής, ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed, διότι υλοποιεί τις συμμαχίες που προέρχονται από το πλαίσιο της ΑΟΖ ειδικά με την Ιταλία, με τη Λιβύη, με την Αίγυπτο και βέβαια με την Κύπρο. Επίσης σε αυτό το συμμαχικό πλαίσιο έρχονται να παίξουν τον ρόλο τους η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Έτσι δεν είναι πια μόνο ένα θέμα των πετρελαϊκών εταιρειών Total και ExxonMobil αλλά έχει αποκτήσει ταυτόχρονα και ένα εθνικό χαρακτήρα που επιτρέπει την ύπαρξη μιας υψηλής στρατηγικής σε διεθνές επίπεδο. Τώρα φαίνεται σε όλους πόσο ισχυρό είναι το εργαλείο της ελληνικής ΑΟΖ σε συνδυασμό με τις ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Ταμάρ (2009), Λεβιάθαν (2010), Αφροδίτη (2011), Ζορ (2015), Καλυψώ (2018), Γλαύκος (2019). Δεν είναι πια μόνο ένα θεωρητικό πλαίσιο ειδικών, όπως έχει κατηγορηθεί παλιά η ελληνική ΑΟΖ, αλλά ένα ισχυρό εργαλείο με απτές επιπτώσεις που έρχεται να ενισχύσει στρατηγικά τις εθνικές μας θέσεις και να αξιοποιήσει τον ρόλο μας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Aνατολική Μεσόγειο. Διότι θέλουν δεν θέλουν οι αντίπαλοι της ΑΟΖ και όσοι αδιαφορούν, αυτή βρίσκεται πάνω στον χρονοστρατηγικό άξονα που συνδέει την Ανατολική Μεσόγειο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.