Η ελληνική ΑΟΖ λειτουργεί ως όραμα που παράγει αποτελέσματα. Ενώ στην αρχή φαινόταν αδιανόητη για τα προηγούμενα Δίκαια της Θάλασσας και των ωκεανών, παραμένει μια ουτοπία για όσους δεν πίστευαν το τωρινό. Όμως με τον αγώνα δεκαετίας η Ελληνική ΑΟΖ έγινε όραμα και όχι μόνο για απομονωμένους ειδικούς, αλλά για ολόκληρο τον Ελληνικό λαό. Έτσι παρόλο που άργησαν και τα κόμματα όχι να πιστέψουν στην ΑΟΖ, γιατί αυτό δεν έγινε ακόμα, αλλά να δουν την έννοια της ως εργαλείο, αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα αποτελέσματα μέσω της καινοτομίας της Κύπρου, όχι μόνο με τη θέσπιση και τις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, αλλά και με τις ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Αφροδίτη, Καλυψώ και Γλαύκος. Όμως η αλλαγή φάσης έγινε στην Ελλάδα με τα συμβόλαια για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 (Total, Edison, Ελληνικά Πετρέλαια), για το θαλάσσιο οικόπεδο 10 (Ελληνικά Πετρέλαια), για την θαλάσσια περιοχή Ιόνιο (Repsol, Ελληνικά Πετρέλαια) και για τις δύο θαλάσσιες περιοχές Δυτικά Κρήτης και Νοτιοδυτικά Κρήτης (ExxonMobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια). Και τώρα συνεχίζεται με τις δύο τριμερείς Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος που έρχονται να ενισχύουν οι ΗΠΑ και η Γαλλία μέσα στο πλαίσιο της υπογραφής για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed. Αυτό είναι το λειτουργικό όραμα της Ελληνικής ΑΟΖ με τις πράξεις της που αλλάζουν την πραγματικότητα.