Εξ αρχής ως διακυβερνητική η Συμφωνία του EastMed μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ με την παρουσία των Πρωθυπουργών, του Προέδρου και των Υπουργών Ενέργειας, παράγει ήδη Ιστορία που θα αναβαθμιστεί στη συνέχεια με την υπογραφή της Ιταλίας και με τη συμμετοχή της Αιγύπτου. Αν σκεφτούμε επίσης ότι ήδη υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία κι έχει ήδη παράγει το προσύμφωνο της ΔΕΠΑ και Energean γίνεται κατανοητό σε όλους ότι αρχίζουμε μια νέα περίοδο στον ενεργειακό τομέα χάρη στη συντονισμένη υψηλή στρατηγική χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα πλαίσιο σύγκρισης με άλλα προσύμφωνα που προσπαθούν απεγνωσμένα να γίνουν συμφωνίες ενώ δεν έχουν την έγκριση των λαών. Η Συμφωνία στο Ζάππειο είναι μια εθνική συμφωνία για κάθε χώρα που υπέγραψε και γι’ αυτό έχει μια πραγματική διεθνή εμβέλεια και μια τόσο μεγάλη αποδοχή από χώρες που βρίσκονται στην περιοχή και από άλλες που είναι άμεσα ενδιαφερόμενες λόγω της θέλησής τους να αξιοποιήσουν υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ που βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed με την αρχική του δυνατότητα να μεταφέρει 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως δεν έρχεται μόνο να ενώσει ενεργειακά χώρες της Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι το τακτικό επίπεδο μιας υψηλής στρατηγικής που ενώνει τις ΑΟΖ της περιοχής για να εξασφαλίσει την ενεργειακή τροφοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και να ενισχύσει έναν διαχρονικό οριζόντιο άξονα της Μεσογείου. Η Συμφωνία στο Ζάππειο είναι παραπάνω από μια ενεργειακή συμφωνία, αφού εμπεριέχει στρατηγική. Είναι και μια θωράκιση ενωμένων ΑΟΖ που λειτουργούν πια με συντονισμένο τρόπο και αποτελούν ένα παράδειγμα προς μίμηση ενός στρατηγικού μείγματος που μπορεί να ερμηνευτεί ως μια ισορροπία Pareto σ’ ένα στρατηγικό πλαίσιο όπου ο κάθε παίκτης συμμετέχει στο ομαδικό βέλτιστο με ανθεκτικό τρόπο.