Οι Αλεβίτες ενώ ακολουθούν τον Αλεβισμό, που θεωρείται μια ανεξάρτητη θρησκεία, έχει στοιχεία του σιιτικού Ισλάμ. Στην πραγματικότητα το εύρος του οφείλεται στο γεγονός ότι αποτελεί στρατηγικό μείγμα ετερόδοξων προσεγγίσεων σε θρησκευτικό επίπεδο και μ’ αυτήν την έννοια δεν μπορεί να είναι σκληροπυρηνικό, όπως άλλα κλαδιά του Ισλάμ που μερικές φορές δεν αναγνωρίζουν την ίδια τους την παράδοση. Οι Αλεβίτες, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις σε ιστορικό επίπεδο, θεωρούνται λιγότερο δογματικοί από άλλους, ενώ στην ουσία είναι απλώς το δόγμα του είναι πιο ανθρώπινο με την έννοια των δικαιωμάτων. Έτσι δεν υπάρχει μόνο ισότητα φύλων και στις σχέσεις και στα δικαιώματα, αφού υπάρχει μάλιστα και συμμετρία στο γάμο, αλλά και στην προσευχή, αλλά η ουσία είναι πάντα να είναι κάποιος ανθρώπινο ον και όχι φανατικός. Αυτή η έλλειψη φανατισμού φαίνεται πρακτικά και με την ανεκτικότητα προς τις άλλες θρησκείες, οι οποίες θεωρούνται ως άλλες ανθρώπινες επιλογές που παραμένουν σεβαστές αν και διαφορετικές. Αυτή η γενική προσέγγιση είναι ριζικά διαφορετική από άλλες και το γεγονός ότι ο Αλεβισμός προέρχεται από σιιτική πηγή, ενώ ακολουθεί μερικά παραδοσιακά σχήματα του σουνισμού, δεν πρέπει να μας μπερδεύει, η έννοια του τέλειου ανθρώπου παραμένει κεντρική και έχει ως επίπτωση και την ύπαρξη Αγίων. Επίσης, επειδή ο Αλεβισμός θεωρεί ότι υπάρχει μια μορφή Τριάδας με τον Θεό, τον προφήτη και τον Αλή, θεωρείται αιρετικό από τις άλλες προσεγγίσεις που επιμένουν πάνω στο σχήμα της μοναδικότητας. Σε κάθε περίπτωση ο Αλεβισμός είναι μια θρησκεία της Ανθρωπότητας και μ’ αυτήν την έννοια είναι σεβαστή για όσους πιστεύουν στο έργο της Ανθρωπότητας και στη σκέψη της. Μ’ αυτήν την έννοια ο Αλεβισμός είναι συχνά θύμα του θρησκευτικού φανατισμού ακραίων στοιχείων του Ισλάμ.