Όποιος δεν είχε αγγίξει με τα δάκτυλά του την ουσία της απελευθέρωσης, δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της θυσίας ούτε την απόλαυση της χαράς. Διότι μετά τις πρώτες νίκες κατά της τρομοκρατίας της βαρβαρότητας, η χαρά των αθώων μεγαλώνει εκθετικά, και με αυτή η μεταχαρά των Δίκαιων που βλέπουν πόσο η ουσία τους ξεχειλίζει πάνω στα στόματα που αναζητούν την ελευθερία. Και αυτό το δώρο ζωής είναι προσφορά φωτός. Και αυτοί που είχαν αποφασίσει ότι θα είναι εδώ ακόμα και μετά, άρχισαν ν’ αγγίζουν τους ιερούς ναούς που είχε καταστρέψει η θρησκεία του θανάτου, για να τους δώσουν μια δεύτερη ζωή, μετά την αντίσταση, ακόμα πιο όμορφη. Με αυτό το πνεύμα ξεκίνησε η αναστήλωση. Δεν επρόκειτο μόνο για διορθώσεις αλλά και για αξιοποίηση του μέλλοντος που προστατεύει το παρελθόν, για υπέρβαση που ξεπερνά το παρόν. Σε αυτή τη μεταμόρφωση ο λαός αναγεννήθηκε, διότι έβλεπε ζωντανά την αξία της ιστορίας του, που παραλίγο να χάσει εξαιτίας των κτηνών. Κάθε ναός, κάθε κτήριο σημαντικό που έπαιρνε ξανά την θέση του στην ιστορία του έθνους αυτού, ήταν ένα κομμάτι της Ανθρωπότητας που επανατοποθετούσε η ειδική αποστολή πάνω στη σκακιέρα του κόσμου. Κι όσο πιο πολύ η ουσία απελευθέρωσης άγγιζε τους αθώους, τόσο πιο πολύ αυτοί ερχόντουσαν δίπλα στους Δίκαιους για να παλέψουν ενάντια στη βαρβαρότητα. Η ουσία και η επιμονή της, τους έδινε μια τεράστια δύναμη, σα να έπιναν από το αθάνατο νερό. Έτσι η πόλη ξανάρχισε να ζει μετά από τόσα πάθη. Τα κτήνη είχαν εξαφανιστεί σαν κουρεμένα γίδια με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Οι Δίκαιοι είχαν δώσει ένα τέλος στη φρίκη της βαρβαρότητας και η ζωή διεκδικούσε το μέλλον της. Αυτό ήταν το έργο τους, αυτή ήταν η ζωή τους.