Χωρίς παρεξήγηση
την επόμενη μέρα ξημέρωσε ο κόσμος.
Έτσι φάνηκε ο ήλιος της δικαιοσύνης χωρίς σκιές.
Είδαν την αλήθεια από κοντά
και πλημμύρισαν από χαρά
δεν υπήρχε σημείο πάνω στη γη
που να μη ήταν υγρό λόγω ωκεανού.
Ζούσαν τη ζωή του θεάτρου και το θέατρο της ζωής.
Και η εποχή τους ήταν ποτισμένη με το κενό
λόγω της κοινωνίας που το είχε επιλέξει δύο φορές
δίχως να μάθει από τα λάθη της.
Αλλά ποιος μπορούσε σε ένα σώμα
που ήταν μόνο βία
και σε μια ψυχή
που ήταν μόνο ψέμα.
Η μάζα ήθελε το ψέμα και της το έδινε το σύστημα ασύστολα.
Αφού κανένας δεν πίστευε σε τίποτα
που να εκτιμήσει το κάτι.
Δεν έβλεπαν την ομορφιά οι εχθροί τους.
Ήθελαν να κόψουν τη γλώσσα του Κικέρωνα
να τυφλώσουν τα μάτια του Αρίσταρχου,
να λιθοβολήσουν τον Σοφοκλή.
Οι εχθροί της Ανθρωπότητας ήθελαν μόνο σκλάβους
για μην μείνει τίποτε από το παρελθόν.
Αλλά δεν τους είχαν υπολογίσει σωστά.
Κι έγραψαν λάθος στη ζωή.
Τότε άρχισε η αντεπίθεση.