Ε: Θα ήθελα να έρθετε μαζί μου.
Κ: Βεβαίως αλλά πού;
Ε: Σ’ ένα ταξίδι.
Κ: Κι ο προορισμός;
Ε: Εκτός Βιέννης.
Κ: Κατάλαβα.
Ε: Δεν θα ήθελα να χάσω τα μαθήματα Ελληνικών.
Κ: Θα είμαι στο πλευρό σας λοιπόν.
Ε: Περιμένω πώς και πώς να φτάσω στο επίπεδο…
Κ: Να διαβάζετε Όμηρο.
Ε: Και ειδικά την Ιλιάδα.
Κ: Ακόμα και στην πατρίδα, είναι σπάνιοι οι άνθρωποι που τα έχουν.
Ε: Και πώς ξέρουν για τους άθλους, τα κατορθώματα;
Κ: Μέσω της παράδοσης… της προφορικής…
Ε: Το φαντάζομαι… Αλλά τι χαρά όταν ακούμε από τη φωνή μας τις ίδιες λέξεις…
Κ: Που ηχούσαν πριν χιλιάδες χρόνια.
Ε: Όλος ο Χρόνος στις λέξεις.
Κ: Ένας κόσμος μέσα στη μουσική.
Ε: Και αυτή η παρτιτούρα με ελκύει.
Κ: Θέλετε να ακούσετε τη σιωπή της.
Ε: Διότι μ’ αγγίζει βαθιά.
Κ: Έρχομαι λοιπόν.