Η Ελλάδα δεν έχει να επιλέξει μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αμερικής, παίζει και με τους δύο παίκτες μια διαχρονική συμμαχία. Η Ελλάδα ως Ελληνισμός έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία της οντότητας που ονομάζουμε Ευρώπη κι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυτή την ονομασία έχει άμεση σχέση με την ύπαρξή μας. Η Ελλάδα βρίσκεται από το 1981 στην Ε.Ε ως δέκατη χώρα και τώρα θεωρείται από τις ανατολικές χώρες και τις βαλκανικές χώρες ως μια χώρα του πυρήνα από την οποία μπορούν να μάθουν και σε τεχνικά ζητήματα. Η Ελλάδα έχει μια διαχρονική σχέση με την Αμερική λόγω της διασποράς στην αρχή και της ομογένειας στη συνέχεια αφού ο μεγαλύτερος πληθυσμός του Ελληνισμού εκτός Ελλάδας βρίσκεται εκεί. Υπάρχει όμως και μια αμφίδρομη σχέση και όχι μόνο για οικονομικούς λόγους παραδείγματος χάριν με τους εφοπλιστές, αφού έχουμε τον πρώτο εμπορικό στόλο στον κόσμο, αλλά περισσότερο ακόμα με την ιστορία μας αφού πάντα ήμασταν στο πλευρό των Αμερικανών σε όποια αντιπαράθεση ακόμα και στρατιωτική όπου έπαιζαν ένα ρόλο οι δύο χώρες. Βρισκόμαστε λοιπόν σ’ ένα ενιαίο συμμαχικό πλαίσιο το οποίο έχει μια διαχρονική αξία, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για στρατηγικό δεσμό και όχι μόνο πολιτική σχέση ή διπλωματική επαφή. Έτσι δεν υπάρχει απορία για την προοπτική μας. Και δεν υπάρχει τόσο μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αμερικής. Η Γηραιά Ήπειρος και ο Νέος Κόσμος λειτουργούν συμπληρωματικά ως ένας πυρήνας και μια επέκταση. Η Αμερική δεν θεωρεί ότι είναι ιστορικά ανεξάρτητη από την Ευρώπη. Και γι’ αυτόν τον λόγο όταν η Ευρώπη ήταν να πέσει στη ναζιστική ή τη σοβιετική παγίδα, ήταν πολύ απλά η Αμερική που μάς βοήθησε. Δεν υπονοούμε ότι δεν είχε και κρατικά οφέλη απλώς υπήρχε σύγκλιση στρατηγικών στο πλαίσιο ενός στρατηγικού μείγματος ενάντια στη βαρβαρότητα. Κι αν υπάρχει όντως πλαίσιο αντιπαράθεσης με την Αμερική δεν είναι με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά με την πολιτική της Κίνας σε παγκόσμιο επίπεδο αφού βλέπει την έννοια της παγκοσμιοποίησης μ’ ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο για να μην πούμε κινέζικο. Έτσι η Ελλάδα είναι ένας από τους κρίκους ενός δεσμού μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης που είναι σταθερός και αξιόπιστος και η επιλογή είναι ένα εφήμερο τέχνασμα των ατόμων που δεν εξετάζουν τη χρονοστρατηγική.