Τον κοίταξε στα μάτια, με αυτό το χυδαίο βλέμμα των χιμπατζήδων Bonobo, τόσο ανθρώπινο που εκνευρίστηκε. Νόμιζε με τα βασανιστήριά του ότι είχε εξοντώσει κάθε ανθρωπιά μέσα της. Αλλά εκείνη επέμενε και θυμήθηκε μια σκέψη του Δασκάλου. Έτσι χαμογέλασε με τα μάτια στον δήμιο γιατί της είχε σπάσει το σαγόνι με το σφυρί του και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Εκείνος ξαφνιάστηκε γιατί δεν περίμενε τέτοια αντίδραση μετά από τόσα όργανα που της είχε ξεπαστρέψει. Δεν είχε ομολογήσει τίποτα. Δεν άντεξε άλλο το βλέμμα και πήρε το δρεπάνι του κι άρχισε να τη χτυπά με δύναμη σαν τους άλλους βάρβαρους που τύφλωναν τους Άγιους των Εκκλησιών μας. Έτσι την τύφλωσε οριστικά. Τότε εκείνη λιποθύμησε από τον πόνο. Κι εκείνος γέλασε γιατί τα είχε καταφέρει μετά από ώρες βασανιστηρίων. Αλλά δεν είχε μάθει τίποτα το απαγορευμένο. Ο εκνευρισμός του είχε ξεπεράσει την εντολή. Και τώρα ήξερε ότι ήταν καταδικασμένος από το σύστημα. Η καταραμένη υπερδομή τον είχε νικήσει πεθαίνοντας. Είχε θυσιαστεί για να μην πει τίποτα στον εχθρό της Ανθρωπότητας κι ήξερε ότι θα την εύρισκε ο Δάσκαλος στον επόμενο κύκλο… Κι έτσι έγινε…