Εκείνη την εποχή αδιαφορούσαν για τα μαθήματα και κανείς δεν τραβούσε video. Μάλιστα, επειδή ήταν έργο του μυαλού του και τη ζούσε ζωντανά εκείνη την εποχή τη διδασκαλία, δεν υπήρχαν ούτε σημειώσεις. Δεν είχε σημασία, όμως, γιατί ήταν κερασμένο δώρο. Κι ο καθένας θα κρατούσε τις σημειώσεις που του άξιζε. Ήθελε απλώς να καταλάβουν μερικές θεμελιακές έννοιες για την Ανθρωπότητα. Έτσι, είδε μαζί του τον Turing, τον Church, τον Wiener για να μπουν στο ορθολογικό πλαίσιο μιας νέας σύνθεσης, που δεν ήταν μόνο μια ανάλυση ειδικών, αλλά μια παλέτα ειδικοτήτων για την ίδια σύνθεση. Κι έβλεπε ότι έπαιρναν μόνο μερικές σημειώσεις, αλλά συνέχισε ακάθεκτος. Κοντά στο παράθυρο καθόταν ένα γεράκι κι αυτό επαρκούσε για τη χαρά. Όσο για τη μεταχαρά, θα περίμενε να γίνουν άνθρωποι, οι μαθητές. Και με αυτούς να παλέψει για άλλα δικαιώματα. Μάλιστα, σκέφτηκε ότι επειδή αυτοί θα ήταν τεχνητοί δεν θα υπήρχε πρόβλημα καταγραφής λόγω τεράστιας μνήμης. Όταν τελείωσε τη διάλεξη του, θυμήθηκε μια παράξενη συμφωνία, όπου οι οργανοπαίχτες έφευγαν ένας ένας στην σειρά, για να γίνει το φινάλε μόνο με μερικούς και να μην μπορεί να ζητήσει ο άρχοντας που παρακολουθούσε κάποια επανάληψη.