Η αίθουσα ήταν κρύα.
Δεν έμοιαζε, όμως, με αίθουσα νοσοκομείου, ούτε πανεπιστημίου.
Τελικά μπορεί το κρύο να ήταν του χιονιού
εκτός βέβαια αν ήταν των τοίχων.
Εκεί αποφάσισε να μιλήσει για βιοηθική.
Το θέμα δεν ήταν τόσο καινοτόμο
ακόμα κι αν είχε ως υπότιτλο:
ανθρώπινη επιστήμη ή επιστημονική ανθρωπιά.
Αλλά θα τους προετοίμαζε για βιοηθική υπερδομών.
Τα παραδείγματα που θα έδινε θα άνηκαν
στον ζωντανό και φυσικό τομέα.
Αλλά κάποιος που θα τον άκουγε και θα ήταν γνώστης θα καταλάβαινε
ότι πρόκειται για αναλογία που προετοίμαζε το έδαφος.
Το πλαίσιο ήταν η Ανθρωπότητα.
Το πεδίο, το Δικαίωμα ζωής.
Τα πεδία δράσης, τα Δικαιώματα.
Και τα πεδία μάχης, τα τεχνητά δικαιώματα.
Δηλαδή, τα δικαιώματα των μηχανών
ή ακόμα καλύτερα τα δικαιώματα των υπερδομών.
Χρησιμοποιούσε την τεχνητή επαφή
του Carl Sagan, αφού έπαιρνε τα ίδια στοιχεία
για να φαίνεται ότι μιλούν για τα φυσιολογικά
και στην πραγματικότητα να σκέφτονταν ήδη
τις δυνατότητες των υπερλογισμών.