Όταν κρατάς στα χέρια σου
κάποιον δικό σου που αργοπεθαίνει
δεν του δείχνεις τον πόνο σου
αλλά πώς να περάσει
στο επόμενο στάδιο
κι όταν τα καταφέρνει
τα δάκρυα σου δεν είναι πιο έντονα
αλλά πιο βαθιά.
Μάθε λοιπόν να υποφέρεις
πριν μιλήσεις για πόνο
αφού δεν ξέρεις ν’ ακούς τη σιωπή
που είναι η μόνη ικανή
ν’ αντέξει τόσο πόνο.
Κι αν δεν έχεις δει ποτέ
το θαύμα της ανάστασης
τότε τα κεριά δεν θα σε φωτίσουν
απλώς θα σου κάψουν τα δάκτυλα
όταν τελειώσουν
και μπορεί τότε να πονέσεις
αλλά όχι για την ουσία
αφού το φως θα έχει φύγει.
Μα τότε τι λες ότι πιστεύεις;
Μήπως απλώς το κοινωνικό λάθος
που δεν έχει νόημα για την Ανθρωπότητα.