Ενώ τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας ανήκουν φυσιολογικά στο πλαίσιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατά συνέπεια του Διεθνούς Δικαίου αφού αφορούν το παγκόσμιο επίπεδο μέσω της Χάρτας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, έχουν μια στρατηγική αξία διότι ενσωματώνουν την έννοια της γενοκτονίας και προκαλούν επιπτώσεις και κόστος σε όσους έχουν διαπράξει ένα έγκλημα αυτής της κατηγορίας. Έχουν όμως μια ενισχυμένη ιδιότητα αφού με το πλαίσιο τους δίνουν τη δυνατότητα ενεργοποίησης μιας πραγματικής άμυνας της Ανθρωπότητας που λειτουργεί πριν το έγκλημα. Με άλλα λόγια τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας δρουν προφυλακτικά κι όχι μόνο θεραπευτικά. Από τη στιγμή που υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις όπως τα πρώτα στάδια των οχτώ φάσεων του Stanton, μπορεί να οργανωθεί μια αποτελεσματική άμυνα ενάντια στη βαρβαρότητα που ετοιμάζεται να διαπράξει ένα έγκλημα. Με αυτήν την έννοια τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας παίζουν ένα ρόλο πριν το έγκλημα κι όχι μόνο μετά, όπως η Χάρτα του ΟΗΕ. Η ικανότητά τους αξιοποιεί τις ενδείξεις και δεν περιμένει τις αποδείξεις. Έτσι προστατεύονται οι αθώοι κι όχι μόνο τα θύματα. Διότι τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας έχουν ένα στόχο στρατηγικό και αυτός είναι να βοηθηθούν οι αθώοι με τους Δίκαιους πριν μετατραπούν σε θύματα. Αυτό το στοιχείο αποτελεί μια καινοτομία για την προστασία τους.