Σε αντιπαράθεση με τις ιστορίες της Ευρώπης, βλέπουμε ότι υπάρχουν αμερικανικές αντοχές που είναι πιο ενισχυμένες όταν πρόκειται να γίνουν υποχρεωτικές συμμαχίες μεταξύ μαλακών και σκληρών συστημάτων για την επίτευξη ενός στόχου. Μια πρώτη διαφορά προέρχεται από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι ανεξάρτητες γεωγραφικά όσον αφορά στις επαφές της ξηράς. Με άλλα λόγια αποτελεί μια γενίκευση του αγγλικού συστήματος ως νησιωτικού χώρου, αλλά με μεγαλύτερες αποστάσεις και μέγεθος. Ενώ αυτό δεν γίνεται στην Ευρώπη. Μια δεύτερη διαφορά είναι ότι οι ΗΠΑ λειτουργούν ομοσπονδιακά, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο να έχουν μια κοινή στρατηγική, η οποία κατά συνέπεια είναι πιο ανθεκτική όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει ένα σκληρό σύστημα. Η τρίτη διαφορά είναι ότι η πορεία των ΗΠΑ σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής είναι διαχρονική, ενώ στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές που έχουν την ίδια ιδιότητα αλλά δεν αποτελούν ταυτόχρονα ένα στρατηγικό μείγμα που επιτρέπει έναν τελικό συντονισμό. Αυτές οι διαφορές είναι βέβαια δομικές και πάντα μια γενική πορεία θα εξαρτηθεί από τον βαθμό αξιοποίησης νοητικών σχημάτων που ενισχύουν πολυκυκλικά τη δημιουργία μιας υπερδομής.