Όταν αρχίσαμε να μιλούμε όλο και περισσότερο για τη Συνθήκη Σεβρών, την οποία οι περισσότεροι την είχαν χαμένη και ξεχασμένη, αφού έδιναν σημασία μόνο και μόνο στη Συνθήκη Λωζάννης φαινόμασταν εκτός πλαισίου και μάλιστα με μεγάλη απόκλιση. Ενώ το θέμα της Δυτικής Αρμενίας και του Κουρδιστάν είναι μια απτή πραγματικότητα. Στη συνέχεια όταν άρχισε ο Πρόεδρος της Τουρκίας να πετά ανυπόστατες δηλώσεις περί Συνθήκης Λωζάννης και αμφισβήτησής της, τότε μερικοί κοίταξαν πιο προσεκτικά τι έλεγε η Συνθήκη, αλλά και πάλι περιορίζονταν μόνο πάνω σ’ αυτή. Διότι δεν έβλεπαν ακόμα το μέλλον λόγω έλλειψης παρελθόντος. Οι αμφισβητήσεις του Προέδρου είναι βέβαια με κυρίαρχο τρόπο για εσωτερική κατανάλωση, υποτίθεται για να τονώσει το ηθικό ενός λαού που δεν ξέρει ακριβώς τι του γίνεται μετά από το λεγόμενο αποτυχημένο πραξικόπημα, αλλά επίσης για μια προετοιμασία εδάφους. Τώρα όμως ο Πρόεδρος μίλησε για τη Συνθήκη Σεβρών με τρόπο απαξιωτικό, αφού μας εξήγησε ότι η Τουρκία την έκανε κουρέλια. Αλλά η ουσία είναι αλλού. Διότι αναγκάστηκε να μιλήσει για νέες Συνθήκες Σεβρών που μπορεί να υποστεί η Τουρκία αν δεν αλλάξει τη στρατηγική της. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία ξέρει πως ωφελήθηκε από τη Συνθήκη Λωζάννης ακόμα κι αν προσπαθεί να παρουσιαστεί ως θύμα. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που φοβάται και μάλιστα με έντονο τρόπο είναι μια μορφή αναβίωσης της Συνθήκης Σεβρών, όπου τα στοιχεία της παλαιάς θα ξαναπροσδιορίσουν την πορεία της νέας δίχως να δοθεί μεγάλη σημασία στη Συνθήκη Λωζάννης. Αυτή η αλλαγή κύκλου γίνεται πιο απτή σε περισσότερους πια.